داستان برند شارپ؛ از آهنگری تا حضور قدرتمند در صنعت دیجیتال
تاریخ ارسال : 1403/03/06
شارپ یکی از قدیمی‌ترین برندهای ژاپنی صنعت الکترونیک و دیجیتال، سابقه‌ای نزدیک به یک قرن و با ریشه‌هایی در صنعت آهنگری دارد.
شارپ (Sharp Corporation) شرکتی ژاپنی با حوزه‌ی فعالیت بین‌المللی در تولید محصولات الکترونیکی است. مرکز فعالیت آن‌ها در بخش ساکای کشور ژاپن قرار دارد. شارپ از سال ۲۰۱۶ و به‌خاطر مشکلات مالی، به زیرمجموعه‌ای از شرکت فاکس‌کان تبدیل شد.
نام برند شارپ از یکی از اختراعات اولیه‌ی بنیان‌گذارش توکوجی هایاکاوا گرفته شد که یک مداد مکانیکی بود. تاریخچه‌ی این برند ژاپنی تا دهه‌های پایانی قرن بیستم با پیشرفت و فرمانروایی در صنعت الکترونیک همراه بود. سپس سونی بسیاری از حوزه‌های مورد فعالیت آن‌ها را تحت سلطه گرفت تا اینکه LCD به‌عنوان برگ برنده‌ی شارپ در رقابت معرفی شد. به‌هرحال با وجود معرفی محصولات جدید و سلطه‌ی ابتدایی در بازار نمایشگر، باز هم سال‌های بعدی برای شارپ با چالش همراه بود.
شارپ امروز گستره‌ی وسیعی از محصولات از نمایشگر تا مدار مجتمع، دستگاه‌های کپی، فاکس و لوازم خانگی تولید می‌کند. آن‌ها خود را با شعار صمیمیت و خلاقیت معرفی می‌کنند. شارپ اکنون ۵۵ هزار کارمند در سرتاسر جهان دارد و آخرین آمارها، درآمد آن‌ها در سال ۲۰۱۷ را ۲/۰۵۰ تریلیون ین بیان می‌کنند.
تاریخچه‌ی تأسیس
شارپ در سال ۱۹۱۲ و توسط تاکوجی هایاکاوا تأسیس شد و فعالیت خود را به‌عنوان یک کارگاه آهنگری شروع کرد. تاکوجی داستانی قابل‌توجه از فعالیت و سخت‌کوشی دارد که به مدیریت شرکتی موفق در قرن بیستم تبدیل شد. او در کودکی مادر خود را از دست داد و توسط خانواده‌ای دیگر به فرزندی پذیرفته شد. تاکوجی از تحصیلات محروم شد و از کودکی مجبور بود در کارگاه‌های تولید کود و چوب کبریت خانواده‌ی جدیدش کار کند.
بنیان‌گذار شارپ از هشت سالگی و به کمک یکی از همسایه‌ها، از کار سخت در کارگاه‌های تولید کود رها شد و به‌عنوان شاگردی در یک کارگاه محصولات فلزی شروع به کار کرد. آن کارگاه محصولات تزئینی فلزی تولید می‌کرد و شروعی بر آینده‌ی درخشان تاکوجی شد.
یوشیماتسو ساکاتا صاحب کارگاه محل فعالیت تاکوجی بود. او پس از مدتی به فکر راه‌اندازی کسب‌وکار جدید و تولید مداد افتاد. با وجود اینکه فناوری و دانش مناسب در کارگاه ساکاتا وجود داشت، فروش مدادها به‌خوبی پیش نرفت و اکثر آن‌ها برگشت خوردند. تقرببا تمامی کارگران، کارگاه ساکاتا را ترک کردند، اما تاکوجی تصمیم گرفت تا مدادهای برگشت خورده را در بازار سیاه بفروشد. همین فعالیت، زمینه‌ی کسب تجربه‌های زیاد در حوزه‌ی فروش برای تاکوجی شد.
بنیان‌گذار شارپ فرصت تحصیل در مدرسه نداشت
تاکوجی تا سال ۱۹۰۹ به کارآموزی ادامه داد و پس از هفت سال و هفت ماه کارآموزی، به کارگری ماهر در تولید محصولات فلزی تبدیل شد. او به‌مرور روند استقلال را شروع کرد و با خرید دو دستگاه پرس، تولید محصولات پیچیده‌تر را نیز به فعالیت کاری خود افزود. اولین نوآوری بنیان‌گذار شارپ، سگکی برای محکم‌تر نگه داشتن کمربرند بود که نیاز به سوراخ در آن را نیز از بین می‌برد. او اختراع خود را به‌نام تاکوبیجو تولید کرد که به ثبت پتنت هم ختم شد. تقاضای فراوان برای اختراع تاکوجی باعث شد تا او به فکر تأسیس کسب‌وکار مستقل بیوفتد. درنهایت او در سال ۱۹۱۲، کارگاه مستقل خود را تأسیس کرد.
اولین کارگاه تاکوجی به‌جز خودش دو نفر کارگر دیگر داشت. او در ساختمانی به ابعاد ۱۱ متر کار خود را شروع کرد، اما با طراحی بهینه‌ی ابزارها توانست بازدهی مناسبی را از همین فضای کوچک استخراج کند. علاوه‌بر سگک کمربند، شیر تنظیم جریان آب نیز جزو محصولات اولیه‌ی تاکوجی بود که با نوآوری‌های او در ابعاد و پچیدگی‌های کمتر تولید می‌شود. شیرهای طراحی شده توسط تاکوجی، دومین پتنت را برای این ژاپنی خوش‌فکر به‌همراه داشتند.
بنیان‌گذار شارپ هیچ‌گاه از موفقیت‌هایش راضی نمی‌شد. او علاقه‌ای شدید به نوآوری داشت و در همان سال‌های ابتدایی فعالیت، چندین محصول جدید را به کارگاهش اضافه کرد. تا سال ۱۹۱۴۷ تعداد کارگران او به هفت نفر رسیدند و محل کارگاه نیز به ساختمانی مشترک منتقل شد. عشق تاکوجی به نوآوری باعث شد تا او به‌عنوان یکی از پیش‌گامان صنعت، از ماشین‌آلات برای تولید محصولات استفاده کند. روندی که در آن زمان در میان تولیدکننده‌ها مرسوم نبود و اکثرا، محصولات خود را به‌صورت دستی تولید می‌کردند.
در سال ۱۹۱۵ سفارشی برای تولید قطعه‌ی داخلی مداد مکانیکی به تاکوجی ارائه شد که نقطه‌ی عطفی در کارگاهش بود. او تنها باید قطعه‌ی فلزی داخل مداد را تولید می‌کرد، اما ذهن خلاقش باعث شد تا بازنگری جامعی روی همه‌ی قطعات داشته باشد. او زمان زیادی را به طراحی مداد مکانیکی اختصاص داد و درنهایت توانست محصولی جدید با کارایی بیشتر تولید کند. تقریبا تمامی قطعات جایگزین شدند و مکانیزمی کامل برای تغذیه‌ی مداد پیاده‌سازی شد. درنهایت مداد جدید به‌نام مداد مکانیکی هایاکاوا معرفی شد.
تاکوجی پس از طراحی و تولید نمونه‌های اولیه، به این فکر افتاد که کسب‌وکار جدیدی با تمرکز روی تولید مدادهای مکانیکی راه‌اندازی کند. او به‌همراه برادر بزرگ‌ترش شرکت برادران هایاکاوا را تأسیس کرد و با نرخ تولید ۱،۴۴۰ مداد در ماه، شروعی عالی داشت. البته آن‌ها برای پیدا کردن مشتریان اولیه چالش‌های متعددی داشتند و فروشگاه‌ها پذیرای مداد مکانیکی جدید نبودند. به‌هرحال برادران هایاکاوا از تلاش برای معرفی و فروش محصول خود دلسرد نشدند.
با شروع جنگ جهانی اول، خرید مدادهای مکانیکی آلمانی دشوار شد و تاکوجی فرصت داشت تا محصول خود را هرچه بیشتر به بازارها معرفی کند. آن‌ها انواع متعددی از مداد مکانیکی را تولید کرده بودند و به‌مرور، فروشگاه‌های ژاپنی تقاضا برای محصول جدید را افزایش دادند. درنهایت همه‌ی فعالیت‌های کارگاه تاکوجی به تولید مداد اختصاص یافت و باز هم تقاضاها بیشتر از توان تولید بود. در همان زمان صادرات مدادها به آمریکا و اروپا هم شروع شد و اعتبار ایجاد شده، حجم سفارشات را چندین برابر کرد.
برادران هایاکاوا پس از موفقیت‌های سریع در فروش مداد مکانیکی اول، بهبود محصول و توسعه‌ی کانال‌های فروش را در دستور کار قرار دادند. آن‌ها سپس به فکر ثبت نامی تجاری برای محصول خود افتادند که درنهایت نام Sharp انتخاب شد. محبوبیت مداد شارپ به‌حدی بود که زمانی به‌جای مداد مکانیکی استفاده می‌شد.
تولید حرفه‌ای با ماشین‌آلات پیشرفته
تولید انواع نمونه‌های مداد شارپ، برادران هایاکاوا را به سیستمی بهینه برای تولید رسانده بود. آن‌ها خط تولید و مونتاژ دقیقی طراحی کردند که نیاز به کارگران حرفه‌ای را از بین می‌برد. در سال ۱۹۱۹، زمینی به مساحت ۴۰۰ متر مربع برای کارخانه به‌همراه ۸۰ متر مربع دفتر اداری، برای شرکت خریداری شد. ماشین‌آلات جدید کارخانه علاوه‌بر واردات از کشورهایی همچون سوئیس و انگلستان، توسط تاکوجی هم طراحی و بهینه‌سازی می‌شدند.
تولید محصولات باکیفیت و ارتباط قوی با فروشنده‌ها و توزیع‌کننده‌ها، موفقیت‌های عظیمی برای تاکوجی به‌همراه داشت. او در سال ۱۹۲۰ شعبه‌ای جدید از کارگاه تولیدی را در زمینی به مساحت ۸۳۰ متر مربع در یاشیرو تأسیس کرد. چند سال بعد مساحت زمین کارخانه به ۹۹۰ متر مربع گسترش یافت و ۲۰۰ نفر در آن مشغول به کار شدند.
در سال ۱۹۲۳، زمین‌لرزه‌ای در منطقه‌ی کانتو ژاپن رخ داد که در اثر آتش‌سوزی پس از آن، کارخانه و محل زندگی تاکوجی از بین رفت. او خانواده‌اش را نیز در جریان این حادثه از دست داد و بسیاری از کارگران کارخانه را در محل زندگی موقتی‌اش پناه داد. تاکوجی با تمام بحران‌هایی که در این حادثه تجربه کرد، پس از آتش‌سوزی به‌سرعت مشغول بازسازی کارخانه و حفاظت از ماشین‌آلات باقی‌مانده شد.
